Van het Groene Hart naar de Zwitserse Alpen: Clubleden voltooien Jungfrau-Marathon

Doe iets geks, een marathon bergop: Jungfrau-marathon 2025
6 september 2025
Adrie Vollering, Janine Jongepier

2025 is een speciaal jaar als je in 1965 geboren bent, dus doe iets geks. En dat werd de Jungfrau-marathon. Die marathon stond op het ‘lijstje’, en ook op dat van Adrie.

Hoe pak je zoiets aan… In het voorjaar bedacht, en hoe kom je fit aan de start op 6 september 2025 in Interlaken?
Eerst maar eens wat rondvragen. We hebben heel wat ervaren lopers in de club die dat eerder hebben gedaan. De muur van Wengen kwam in alle verhalen terug: “Die moet je van tevoren even gezien hebben”, “de eerste 27 km is vlak” (dan houd je nog 1500 hoogtemeters over in de laatste 15 km), “leuk”, “te doen”.

Inschrijven is stap 1, een slaaplocatie regelen stap 2 (Balmer Hostel op loopafstand van de start), en 3, het besluit om met de auto te gaan. En dan komt de voorbereiding.

Hans van Mastwijk, trainer bij AV Clytoneus, heeft een perfect passend trainingsschema voor ons gemaakt. Het doel: heel blijven – in de training, tijdens de loop, en erna – en boven komen op 2320 meter. En als het even kan, binnen de 6.30 uur; dat is de formele grens, maar iedereen die bovenkomt staat op de website en krijgt een medaille!

Vanaf eind mei zijn we begonnen met de trainingen. In plaats van maandag, woensdag/donderdagochtend en zaterdag trainen, werd het dinsdag, donderdag, zaterdag en zondag. En tussendoor veel rust, slapen, en dat was best lastig in onze volle werkzame en sociale levens. Ook hebben we op ons eet- en drinkpatroon gelet, en is Adrie een slanke den geworden en zijn er bij mij ook een paar kilo’s af; dat scheelt uiteindelijk toch best die berg op.

Ergens zat ook nog krachttraining, maar dat is uiteindelijk uit het schema gegaan. We hebben gefocust op blessurevrij blijven, regelmaat, en afwisseling tussen duur en interval. In het weekend waren onze lange duurlopen, opbouwend naar twee uur per keer, en op zondag een uur wandelen van die twee uur. Om 7.00 uur ’s ochtends kon je ons vinden in de ‘bergen’ van het Molenvlietpark. Onze zomervakanties zaten er ook in. Tijdens mijn fietsvakantie (van Oostenrijk/Bregenz naar huis) heb ik het schema strak vastgehouden en overal en nergens gelopen. Adrie hield het vol in Nederland met de trainingsrondes.

We hebben een testloop gehad in de Hoef op 6 juli, 10 km. Erg gezellig met een aantal andere atleten van Hans en we lagen op koers! En onze langste duurloop van 30 km was op 24 augustus. Die ging ook lekker in het vlakke Groene Hart polderland. Daarna kwam de rust- en onderhoudsperiode tot aan de datum van 6 september.

Op woensdag 3 september vertrokken we met onze eega’s als supporters naar Interlaken.
Aan het eind van de middag kwamen we bij het Balmers Hostel.
The Swiss Alps hostel in Interlaken is Balmers. Welcome Home!
Een hostel. Het zijn geen jeugdherbergen meer, maar in de praktijk wel. Voordeel: betaalbaar, op loopafstand van de start, gemeenschappelijke keuken zodat je je eetpatroon kunt vasthouden. Uitdagend was onze vierpersoonskamer met stapelbed.

Donderdag hebben we met elkaar de muur van Wengen gelopen. Dat was inderdaad steil, en leverde zelfs wat strakke benen op… En leuke contacten, want er waren meer lopers die aan het voorverkennen waren. En het inzicht dat een berg echt een berg is…

Vrijdag de 5e was het slecht weer, de hele ochtend regen. Gelukkig alleen voor die ochtend en we beseften ons meteen dat wij geluk hadden, want op zaterdag is prachtig loopweer voorspeld!

Vrijdag gaat op aan het ophalen van het startnummer; een pastamaaltijd is onderdeel van het ticket!

Zaterdag 6 september was het dan zover! En bij de start twee extra supporters voor Adrie. Vliegtuig, trein, twee nachten hotel en aanmoedigen maar. De start is om 8.30 uur, het is dan zo’n 12 graden. Er doen 4.000 mensen mee, waarvan er 3.612 gefinisht zijn. Er deden 923 vrouwen mee waarvan er 863 de finish haalden, en 2.697 mannen waarvan er 2.589 finishten. De snelste man in 3.03.54 (Erik Hille uit Duitsland, 37 jaar, niet een parcoursrecord want dat staat op 2.49.01 uit 2003) en de snelste vrouw 3.17.35 (Laura Hottenrott, ook uit Duitsland, 33 jaar en een nieuw parcoursrecord). Onmenselijk goed, een hele marathon met 1800 hoogtemeters!

De eerste 27 km vlak (300 meter klim je) gingen heel lekker, we liepen zo’n 10 km gemiddeld. Het weer was goed, er was geen drukte. De muur van Wengen was onze eerste echte test bergop, en die wandel je dan ook grotendeels. Adrie kan sneller wandelen, ik hield dat dribbelend bij. Vanaf 36 km hebben we elkaar losgelaten. Adrie had goed zicht op onder de 6.30 uur, bij mij was dat wat twijfelachtig. De laatste kilometers zijn over een geitenpad, graspollen en stenen, én heel goed verzorgd met cola (YES!) en allerlei repen en balletjes. Die laatste 15 kilometer is vooral veel wandelen en op een aantal stukken dribbelen en lopen. De laatste 2 kilometer zie je de finish en een lange stroom mensen achter elkaar de berg op zigzaggen.

Onze supporters stonden boven op ons te wachten. Adrie was er na 6.20.06 uur en ik na 6.27.13 uur. Onze uitdaging voltooid!
Geen blessures.
Boven gekomen.
En ook nog binnen de 6.30 uur.

Naschrift:
We merkten boven op de berg bij de finish al: wel moe, heel erg moe, maar geen pijn in de benen.
Na het eerste stuk terug met de kabelbaan, kon je heel lekker, onbeperkt warm douchen!
De volgende dag… niet hardgelopen, maar wel toerist gespeeld. Kabelbaan, klein stukje lopen naar restaurant, een biertje met alcohol en friet met zicht op het parcours en het uitzicht op de drie bergreuzen Eiger (3970 m), Mönch (4107 m) en Jungfrau (4158 m).